Την δεκαετία 60’ και 70 ‘ η Ελλάδα αναγνωρίζονταν υποσυνείδητα και μεταξύ σοβαρού και αστείου στην διεθνή τουριστική σκηνή με το ειδυλλιακό σχήμα «ήλιος και θάλασσα» και γευστικά με το τρίπτυχο «souvlaki- geek salad – tzatziki”.
Οι τουριστικές υποδομές εκσυγχρονίστηκαν από τότε , μοντέρνα ξενοδοχεία μπουτίκ χτίστηκαν στο μεταξύ και σύγχρονες εθνικές καμπάνιες προσελκύουν πια τους ξένους τουρίστες να «ζήσουν τον μύθο τους» στην Ελλάδα, αλλά το σουβλάκι ζει και βασιλεύει, ως το απόλυτο street food σύμβολο της ελληνικής γευστικής εμπειρίας.
Μια λαδωμένη πίτα που τυλίγει έξι- εφτά μικρά κομμάτια ψημένου χοιρινού κάνουν το σουβλάκι και τα ίδια κομμάτια καρφωμένα εν σειρά σε μία ξύλινη βελόνα είναι σκέτο το καλαμάκι, κατά την νότια ιδιοδιάλεκτο. Οι βόρειοι διαφωνούν και λένε σουβλάκι το καλαμάκι.
Στο αγγλικό λεξικό της Οξφόρδης το σάντουιτς ορίζεται ως το «φαγητό που αποτελείται από δύο κομμάτια ψωμί με γέμιση μεταξύ τους, που τρώγεται σαν ένα ελαφρύ γεύμα».
Ο Jonhn Montagu , λόρδος του Αγγλικού ναυαρχείου είναι όπως φαίνεται ο «Χριστόφορος Κολόμβος του Σάντουιτς». Όπως και η Αμερική, το σάντουιτς έμελλε να γράψει μεγάλη ιστορία.
Σύμφωνα με τις δοξασίες της εποχής, ο John Montagu πέρασε ένα ολόκληρο 24ωρο σε ένα χαρτοπαιχτικό τραπέζι. Ήταν τόσο μεγάλη η αγωνία του για την εξέλιξη των παιγνίων, που του δημιουργήθηκε η ανάγκη για ένα γεύμα στο χέρι που μπορεί να καταναλωθεί χωρίς να διακόψει την απορροφημένη έντασή του.
Έτσι ενστικτωδώς κλήθηκε να αυτοσχεδιάσει ζητώντας από τον υπηρέτη του να του φέρει ένα κομμάτι βόειου κρέατος, ανάμεσα σε δύο φέτες με φρυγανισμένο ψωμί. Με το ένα χέρι έτρωγε και με το άλλο έπαιζε. Αυτό το γεύμα έγινε μόδα στις τάξεις των χαρτοπαιχτών και αργότερα διαδόθηκε παγκοσμίως λέει ο θρύλος.
Ξέρεις τι άλλο έγινε μόδα; Ο Θέμης ξέρει.
Η ιστορία του σουβλακιού κρατάει από την Αρχαία Ελλάδα. Το γνωρίσαμε ως «οβελίσκο» τότε στα έργα του Αριστοφάνη, του Ξενοφώντος και του Αριστοτέλη.
Το σουβλάκι με την σημερινή του μορφή έρχεται στην Ελλάδα το 1924 από τον Ισάακ Μερακλίδη. Τα ονόματα ενίοτε δηλώνουν τον χαρακτήρα. Ο πρώτος λοιπόν «μερακλής» ήταν αιγύπτιος. Ανοίγει το πρώτο σουβλατζίδικο με όνομα «Αιγυπτιακόν» στη λαϊκή Νίκαια.
Το «Αιγυπτιακόν» κράτησε την ιστορία του ζωντανή μέχρι και σήμερα με τα εγγόνια του ιδρυτή, Μισαάκ και Αζνίβ να το παραλαμβάνουν και να συνεχίζουν την παράδοση επαξίως . Στην Λιβαδειά την δεκαετία του 50’ καθιερώθηκε το κρέας να περιβάλλεται από ψωμάκι ενώ το πρώτο ντόνερ με κιμά εμφανίζεται στην Αθήνα το 1962. Λίγα χρόνια αργότερα η χούντα επιβάλει το χοιρινό κρέας και είναι ίσως το μόνο για το όποιο πρέπει να την ευγνωμονούμε.
Ένα πλήρες street food γεύμα που απολαμβάνει την λατρεία σχεδόν όλων των ηλικιών. Η ευελιξία στην δομή, η ευκολία να τρως στον δρόμο και η πικάντικη και χορταστική γεύση ικανοποιεί όλα τα γούστα.
Επίσης…
Είναι φίλος των μποέμ και των εργένηδων που δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με την κουζίνα αλλά και των political correct, και κυρίως των νέων και των φοιτητών που συνήθως το επιλέγουν για να κλείσουν την βραδιά τους μετά τις νυχτερινές εξόδους.
Σε καιρό κρίσης ο τουρισμός είναι από τους λίγους τομείς που φέρνουν ζεστό χρήμα στην χώρα. Η ελληνική κουζίνα ,ένα από τα δυνατά χαρτιά της ελκυστικότητας της χώρας μας, αποτελεί διαχρονικά έναν από τους καλούς λόγους για να επισκεφτεί κανείς την Ελλάδα.
Το σουβλάκι ως σήμα κατατεθέν των ελληνικών γεύσεων λατρεύεται παγκοσμίως. Ξεχωρίζει για την γεύση του την εύκολη προσβασιμότητα του ,την γρήγορη κατανάλωση του. Χορταστικό και πάντα μυρωδάτο είναι μια από τις συχνότερες επιλογές όλων των ηλικιών. Σε άλλες περιπτώσεις αποτέλεσε την δημοφιλή επαγγελματική δραστηριοποίηση πολλών Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό από την Αμερική και την Αυστραλία μέχρι τη Γερμανία και τη Σκανδιναβία.
«Καλαμάκι λέγεται, όχι σουβλάκι! Το καλαμάκι το βάζουμε στον φραπέ». Σε κάθε νεανική παρέα το σουβλάκι αποτελεί αιτία διχασμού για τους Βορειοελλαδίτες και Νοτιοελλαδίτες που γευματίζουν παρέα απολαμβάνοντας αυτό το κλασσικό ελληνικό έδεσμα.
Αν σου αρέσει να κάθεσαι με ανδροπαρέα και να συζητάτε για διάφορα θέματα, μπορείς να τσεκάρεις την εκπομπή μας Apla+Andrika.
Ακόμη, πάντα προσιτό για τους αθλητές που χρειάζονται μερικά γραμμάρια πρωτεΐνης στον δρόμο και αρεστό για τους επιχειρηματίες που δεν έχουν χρόνο για την κουζίνα. Δέλεαρ για τα παιδιά και τους γονείς το σουβλάκι αποτελεί μια από τις προτιμήσεις των παραδοσιακών τραπεζιών της ελληνικής οικογένειας.
Οι αρχαίοι Έλληνες γνωστοί για την γευσιγνωσία και την ηδονή της απόλαυσης του τραπεζιού, συνήθιζαν να πιάνουν το φαγητό με τα χέρια θεωρώντας ότι το άγγιγμα προκαλεί ευχαρίστηση και η μυρωδιά των τροφίμων διεγείρουν τις αισθήσεις. Το σουβλάκι ως κατεξοχήν γεύμα που τρώγεται στο χέρι λαμβάνει συχνά θέση πρώτου γεύματος μεταξύ νεαρών ζευγαριών προσδίδοντας ίσως όχι τόσο ρομαντισμό αλλά πάντως ζεστή οικειότητα.
Από την επιστήμη υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις, ότι η γεύση, τα συστατικά, το άρωμα, η μορφολογία και η υφή ενός φαγητού, μπορεί να ενισχύσει την σεξουαλική επιθυμία των ανθρώπων.
Δεν ξέρω αν ισχύει και με το σουβλάκι. Θα έλεγα ναι για τους νέους .
Σε κάθε περίπτωση «ο έρωτας περνάει από το στομάχι πρώτα». Από τους καλύτερους συντρόφους μιας ανδροπαρέας έχει ταυτιστεί με το ποδόσφαιρο γλυκαίνοντας άλλες φορές τον ενθουσιασμό, και άλλες το άγχος και την απογοήτευση που προσφέρει ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
Αν το σουβλάκι ήταν ομάδα ποδοσφαίρου θα είχε σίγουρα βαριά φανέλα με παγκόσμιες διακρίσεις κάθε χρόνο.
Είναι διαχρονική αξία και συνοδεύει την καθημερινότητα πολλών. Αντικείμενο πόθου από μικρούς και μεγάλους, λαϊκούς και πιο σοφιστικέ. Είναι αναμφίβολα το ελληνικό χάμπουργκερ, το ίδιο δημοφιλές, με παρόμοια αίγλη και διεθνή ακτινοβολία.
Τα επόμενα καλύτερα άρθρα που μπορείς να διαβάσεις:
- 5 Σοβαρά Λάθη που Πρέπει να Αποφύγεις Όταν την Προσεγγίσεις
- Τα Καλύτερα Σνακ για να Φας με τους Κολλητούς Όταν Βλέπετε Ποδόσφαιρο
Αν θέλεις η ερωτική σου ζωή να συνεχιστεί το παρόν και να μην μείνει στην ιστορία, κάνε κλικ εδώ.
Καλή συνέχεια
