Όλοι μας κάνουμε παρορμητικές σκέψεις και όλοι μας κρατάμε εμπειρίες που θα προτιμούσαμε να ξεχάσουμε.
Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας, έχουμε μια «κλειδωμένη» πόρτα που συγκρατεί τις αναμνήσεις που θέλουμε να καταπνίξουμε. Το να επιτρέπουμε τον εαυτό μας να θυμάται και να μαθαίνει από αυτές τις αναμνήσεις είναι τρομακτικό, επομένως το αποφεύγουμε με κάθε κόστος.
Επειδή κάνουμε περισσότερες από 50.000 σκέψεις κάθε μέρα, το μυαλό μας είναι επόμενο να είναι ακατάστατο και ανοργάνωτο. Με το χάος να επικρατεί συνεχώς παντού γύρω μας, το μυαλό μας αναμφίβολα θα γεμίσει με περιττές σκέψεις. Οι αναμνήσεις που κρατάμε αντικαθίστανται από νέες, αλλά ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούμε, δεν μπορούμε να τις ξεχάσουμε εντελώς.
Παρορμητικές σκέψεις: Το μυαλό μας λειτουργεί με τον εξής τρόπο
Βαθιά μέσα μας, γνωρίζουμε ότι είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε μια κρίση πανικού ή να ξεπεράσουμε σε μια συντριπτική εμπειρία.
Ωστόσο, είμαστε πολύ συγκεντρωμένοι στα συναισθήματά μας εκείνη τη στιγμή για να αναρωτηθούμε ποιο θα πρέπει να είναι το επόμενο βήμα. Αντίθετα, πείθουμε τον εαυτό μας ότι μπορούμε να βρούμε τη λύση στο πρόβλημά μας μόνο από εξωτερικές πηγές.
Το πρόβλημα είναι ότι φοβόμαστε. Το να ανακαλύπτεις αναμνήσεις αναζητώντας απαντήσεις σημαίνει επίσης να ξετυλίξεις ξεχασμένες εμπειρίες.
Για τους περισσότερους από εμάς, η πιθανότητα αυτού που θα αποκαλύψουμε είναι αρκετή για να θέλουμε να κρατήσουμε τα πάντα κλειδωμένα — γενικότερα η ιδέα της επανεξέτασης του παρελθόντος μας είναι πολύ τρομακτική.
Είτε βρισκόμαστε σε μια κατάσταση άγχους είτε παγιδευμένοι σε μια ανάμνηση που εξαντλεί όλη τη συναισθηματική μας ενέργεια σε μια προσπάθεια να μας εμποδίσει να ξεσπάσουμε σε λυγμούς ή να εκραγούμε από θυμό, η καλύτερη λύση είναι να πάρουμε μια ήρεμη, βαθιά ανάσα.
Με αυτόν τον τρόπο, είμαστε σε θέση να κάνουμε μια παύση που μας επιτρέπει να υπερβούμε την αρχική μας ώθηση για να σπάσουμε το τελευταίο μας στρώμα υπομονής και να υπολογίσουμε καλύτερα το επόμενο βήμα μας.
Κάνε εδώ το επόμενο βήμα: https://www.menofstyle.gr/vip-masterclass/
Ο προηγούμενος εαυτός μας μπορεί να βοηθήσει στο Παρόν;
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα:
Όταν ένας έφηβος με χαμηλή αυτοπεποίθηση γίνεται στόχος των νταήδων, συνήθως δεν έχει το θάρρος που απαιτείται για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Αλλά όπως λέει το διάσημο απόφθεγμα της Eleanor Roosevelt: «Κανείς δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις κατώτερος χωρίς τη συγκατάθεσή σου».
Ίσως, στην αρχή επιτρέψει σε αυτά τα παιδιά να τον κάνουν να νιώθει αδύναμος και ανίσχυρος. Αλλά όταν ένα περιστατικό μετατρέπεται σε δύο, τρία, τέσσερα — πρέπει ν’ αρχίσει κανείς ν’ αναρωτιέται, γιατί αφήνει τους άλλους και τις απόψεις τους να επηρεάσουν το πώς βλέπει ο ίδιος τον εαυτό του.
Το κλειδί είναι να αναγνωρίσουμε πώς χειρίστηκε μια κατάσταση ο προηγούμενος εαυτός μας και να βρούμε τον καταλληλότερο τρόπο να ανταποκριθούμε την επόμενη φορά.
Όταν μας πιάνουν απρόοπτα δημιουργούνται παρορμητικές σκέψεις. Υπάρχει συχνά μια προηγούμενη σκέψη ή εμπειρία που μπορεί να μας βοηθήσει να περιηγηθούμε στη σύγχυση που νιώθουμε εκείνη τη στιγμή.
Πως μπορούμε να εξασκηθούμε στην καλύτερη ανταπόκριση με τον καλύτερο τρόπο συμβουλευόμενοι τις προηγούμενες εμπειρίες μας:
Μην ενεργείτε με παρόρμηση.
Αναγνωρίστε τις ξαφνικές εναλλαγές διάθεσης, τη μετατόπιση στο σώμα και τις σκέψεις σας.
Κάντε ένα βήμα πίσω από την κατάσταση ψυχικά, σωματικά — ή και τα δύο. Πάρτε μια ανάσα για να επιτρέψετε στον εαυτό σας να υπολογίσει την επόμενη κίνησή σας.
Θυμηθείτε την αντίδρασή σας σε μια παρόμοια εμπειρία στο παρελθόν. Αναγνωρίστε πώς θα θέλατε να ενεργήσετε διαφορετικά τώρα ή θυμηθείτε τα βήματα που κάνατε όταν ενεργήσατε σωστά.
Διαμορφώστε ξανά τις αρχικές σας σκέψεις. Αποφασίστε ποιο θα ήταν το καλύτερο σχέδιο δράσης και ποιο θέλετε να είναι το αποτέλεσμα.
Παρορμητικές σκέψεις: Τι είναι χρήσιμο να θυμάστε
Είναι εύκολο να αποφασίσουμε ή να πούμε ότι θα ενεργήσουμε με συγκεκριμένο τρόπο όταν είμαστε σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, μόνο για να ξεχάσουμε ή να αγνοήσουμε εντελώς αυτά που μάθαμε σε μια κατάσταση που αμφισβητεί την ψυχική μας ισορροπία.
Πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κάνει λάθη και να αναγνωρίσει πού κάναμε λάθος. Η οικοδόμηση οποιασδήποτε δεξιότητας απαιτεί εξάσκηση, οπότε χρειάζεται παράλληλα υπομονή κάθε φορά που το επιχειρούμε.
Εφόσον προσπαθούμε πάντα να παίρνουμε μια βαθιά ανάσα και να καθορίζουμε την καλύτερη πορεία δράσης αναφερόμενοι στο παρελθόν μας και σε όσα μάθαμε, δεν μπορούμε να κάνουμε λάθος. Ακόμη και η αναγνώριση των αναμνήσεων που προηγουμένως θα προσπαθούσαμε να ξεχάσουμε είναι μια βελτίωση.
Αντί να αφήνουμε όλες τις δύσκολες αναμνήσεις μας να διαμορφώσουν αυτό που είμαστε σήμερα, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε όσα μάθαμε από τον παρελθόν μας πέρα από τις πιο δυνατές και πιο στοιχειωμένες αναμνήσεις μας.
Είμαστε τόσο συγκεντρωμένοι στο μέλλον μας και προσπαθούμε να βρούμε τον πιο γρήγορο και εύκολο δρόμο για να φτάσουμε από εκεί που είμαστε εκεί που θέλουμε να πάμε, αλλά ταυτόχρονα κλείνουμε τα μάτια σε όλα όσα μάθαμε στο παρελθόν μας και μπορούν να μας προσφέρουν ουσία και αξία στο μέλλον.
Χρειάζεται θάρρος για να αντιμετωπίσουμε το παρελθόν μας, γιατί σημαίνει ότι πρέπει να ξεκλειδώσουμε την πόρτα για τις θαμμένες αναμνήσεις με σκοπό να αναπτυχθούμε μαζί με το παρελθόν μας, αντί να απομακρυνθούμε από αυτό.
Εσύ λοιπόν έχεις το θάρρος; Δες εδώ:
